Νέα
Βίος
Έργα
Γραπτά
Ιδέες
Τόποι
Κοινωνία

Κεντρική σελίδα

 Ξανασμίξιμο

υπό Arthur C. Clarke

 Λαοί της Γης μη φοβάστε. Ερχόμαστε ειρηνικά – πως θα ήταν δυνατό το αντίθετο; Αφού είμαστε ξαδέλφια και έχουμε ξανάρθει εδώ στο παρελθόν.

Σε λίγες ώρες που θα συναντηθούμε θα μας αναγνωρίσετε. Πλησιάζουμε το ηλιακό σας σύστημα με ταχύτητα ισοδύναμη σχεδόν με την ταχύτητα αυτού εδώ του ραδιομηνύματος. Ο ήλιος δεσπόζει ήδη στον ουρανό που μας υποδέχεται. Είναι ο ήλιος που ατένισαν οι πρόγονοι μας μαζί με τους δικούς σας πριν από δέκα δισεκατομμύρια χρόνια. Είμαστε άνθρωποι σαν κι εσάς. Αλλά εσείς ξεχάσετε την ιστορία σας ενώ εμείς δεν λησμονήσαμε τη δική μας.

Εμείς αποικίσαμε τη Γη όταν εδώ βασίλευαν τα μεγάλα ερπετά που αργοπέθαιναν όταν φτάσαμε και που δεν μπορέσαμε να σώσουμε. Τότε ο κόσμος σας ήταν ένας τροπικός πλανήτης και θεωρήσαμε ότι θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως φιλόξενο σπίτι για το λαό μας. Δυστυχώς κάναμε λάθος. Παρόλο που είμαστε άρχοντες του διαστήματος γνωρίζαμε πολύ λίγα για το κλίμα, για την εξέλιξη, για τη γενετική, …

Πέρασαν εκατομμύρια καλοκαίρια – τα παλιά εκείνα χρόνια δεν υπήρχαν χειμώνες – και η αποικία άνθισε. Αν και απομονωμένη σε ένα σύμπαν στο οποίο το ταξίδι από το ένα αστέρι στο άλλο παίρνει χρόνια, διατήρησε την επαφή με τον μητροπολιτικό πολιτισμό της. Τρεις με τέσσερις φορές ανά αιώνα μας επισκέπτονταν διαστημόπλοια που μας μετέφεραν τα νέα του γαλαξία.

Αλλά πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια η Γη άρχισε να αλλάζει. Επί αιώνες ήταν ένας τροπικός παράδεισος. Κάποια στιγμή όμως η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει και οι πάγοι άρχισαν σιγά-σιγά να επεκτείνονται από τους πόλους στον υπόλοιπο πλανήτη. Με την αλλαγή του κλίματος άρχισαν να αλλάζουν και οι άποικοι. Καταλαβαίνουμε σήμερα ότι επρόκειτο για μια φυσιολογική προσαρμογή στο τέλος του μακρόχρονου καλοκαιριού, αλλά όσοι είχαν θεωρήσει τη Γη σπίτι τους επί τόσες πολλές γενιές πίστεψαν ότι προσβλήθηκαν από μια παράξενη και αποκρουστική αρρώστια. Μια αρρώστια που δεν σκότωνε, δεν προκαλούσε φυσική βλάβη, απλώς παραμόρφωνε.

Μερικοί δεν αρρώστησαν. Η αλλαγή δεν προσέβαλε ούτε τους ίδιους ούτε τα παιδιά τους. Κι έτσι σε διάστημα μερικών χιλιάδων ετών η αποικία διασπάστηκε σε δύο χωριστές ομάδες –δύο σχεδόν χωριστά είδη – μεταξύ των οποίων βασίλευε η καχυποψία και η ζήλια.

Η διαίρεση έφερε φθόνο, διχόνοια, και τελικά οδήγησε σε σύγκρουση. Καθώς η αποικία διαλυόταν και το κλίμα συνεχώς χειροτέρευε, όσοι μπόρεσαν εγκατέληψαν τη Γη. Οι υπόλοιποι βυθίστηκαν στην βαρβαρότητα.

Θα μπορούσαμε να έχουμε διατηρήσει την επαφή αλλά σε ένα σύμπαν με εκατοντάδες τρισεκατομμύρια αστέρια υπάρχουν πάρα πολλά που πρέπει να γίνουν. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν γνωρίζαμε καν αν μερικοί από σας είχαν επιζήσει. Και τότε ακούσαμε τα ραδιομηνύματά σας, μάθαμε τις απλές σας γλώσσες και ανακαλύψαμε ότι είχατε ανέβει τον μακρύ ανήφορο από την άγρια κατάσταση στον πολιτισμό. Ερχόμαστε να σας προϋπαντήσουμε, εσάς τους επί αιώνες χαμένους συγγενείς, αλλά και να σας βοηθήσουμε.

Ανακαλύψαμε πολλά στη διάρκεια των αιώνων που λείπουμε από τη Γη. Μπορούμε αν θέλετε να σας ξαναφέρουμε το αιώνιο καλοκαίρι που βασίλευε πριν από την εποχή των παγετώνων. Πάνω απ’ όλα έχουμε ένα απλό φάρμακο για την ενοχλητική αλλά ακίνδυνη γενετική πανούκλα που προσέβαλε τόσους πολλούς αποίκους.

Ίσως να έχει πια ξεθυμάνει, αλλά σε αντίθετη περίπτωση, έχουμε καλά νέα για όλους σας. Λαοί της Γης, μπορείτε να γίνετε ξανά μέλη της κοινωνίας του σύμπαντος, χωρίς να νοιώθετε ντροπή ή αμηχανία.

Αν κάποιοι από εσάς είναι ακόμη λευκοί μπορούμε να σας θεραπεύσουμε.

Μετάφραση Π. Αλεβαντής