Νέα
Βίος
Έργα
Γραπτά
Ιδέες
Τόποι
Κοινωνία

Κεντρική σελίδα

 Έθνη στο διάστημα  
Ένας σύγχρονος μύθος

υπό Issac Asimov

 Όπως είναι γνωστό οι λαοί της Γκλαδοβίας και της Σαρονίας υπήρξαν εχθροί για πολλούς αιώνες τώρα. Κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους και σε διάφορες εποχές ο ένας λαός κυριάρχησε διαδοχικά επί του άλλου κι ο καθένας διατήρησε στη μνήμη του πολύ πικρές αναμνήσεις από την βαριά επικυριαρχία του άλλου. Ακόμη και στους μεγάλους πολέμους του 20ου αιώνα, τα δύο έθνη κατόρθωσαν να ανήκουν πάντα σε αντίθετα στρατόπεδα.

Στον αιώνα της ειρήνης που ακολούθησε τους τελευταίους μεγάλους πολέμους, η Γκλαδοβία και η Σαρονία δεν ενεπλάκησαν σε πολέμους αλλά αντιμετώπιζαν η μία την άλλη με χλευασμούς και σαρκαστικά ανθυπομειδιάματα.

Όμως σήμερα, στο σωτήριο έτος 2080, είμαστε στην εποχή που οι ηλιακοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής έχουν τεθεί σε γήινη τροχιά για να συλλέγουν ενέργεια από τον Ήλιο και να τη μεταφέρουν σε όλα τα κράτη της Γης υπό τη μορφή μικροκυμάτων. Και τα συστήματα αυτά έχουν στην κυριολεξία αλλάξει τον κόσμο κατά πολλούς τρόπους. Η άφθονη ηλιακή ενέργεια, περιόρισε στο ελάχιστο τη χρήση ορυκτών καυσίμων και ο κίνδυνος να μετατραπεί η Γη σε ένα απέραντο θερμοκήπιο εξαφανίστηκε – παρότι κάποια θερμικά πλεονάσματα λόγω χρήσης της ηλιακής ενέργειας παράγουν περιορισμένης έκτασης θερμική ρύπανση.

Το αποτέλεσμα από την διάθεση άφθονης ενέργειας και την εφαρμογή καλύτερου ελέγχου των γεννήσεων ήταν να ανέβει το βιοτικό επίπεδο ζωής, να εξαφανιστεί το φάσμα της πείνας, να κατανεμηθούν με ορθολογικό τρόπο οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι και να αρχίσει μια εποχή οικονομικής άνθησης και αυτάρκειας για την ανθρωπότητα.

Κάτι όμως δεν άλλαξε – η αντιπάθεια των Γκλαδοβιτών για τους Σαρονίτες και το μίσος του λαού της Σαρονίας για το λαό της Γκλαδοβίας.

Βέβαια, οι ηλιακοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής δεν λειτουργούν από μόνοι τους. Παρά την πλήρη αυτοματοποίησή τους και την εκτεταμένη χρήση ρομπότ, η περιοδική επιθεώρηση των σταθμών από ανθρώπους είχε εξαιρετική σημασία. Κι αυτό προκειμένου να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία τους και να αποτραπεί η βλάβη των υπολογιστών και των ρομπότ από τις προσκρούσεις μικρών διαστημικών αντικειμένων ή από τα ξαφνικά ξεσπάσματα του ηλιακού ανέμου πέραν του σημείου που τα ίδια τα ρομπότ ή οι υπολογιστές να μην μπορούν να διορθώσουν τα προβλήματα από μόνα τους.

Όσοι επιλέγονταν για τέτοιες αποστολές μετακινούνταν συχνά και επέστρεφαν τακτικά για ανάπαυση στη Γη, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι επιδράσεις του περιβάλλοντος έλλειψης βαρύτητας. Έτσι από καθαρή σύμπτωση το καλοκαίρι του 2080 στην ομάδα των Διαστημικών Υπηρετών – όπως τους ονόμαζαν – συμμετείχαν, εκτός των άλλων, δύο Γκλαδοβίτες και δύο Σαρονίτες. Αυτοί οι παραδοσιακοί εχθροί βρέθηκαν να δουλεύουν μαζί παρά τη θέλησή τους. Παρόλο που εκτελούσαν τα καθήκοντά τους άψογα πρόσεχαν ιδιαίτερα να περιορίζουν τις μεταξύ τους επαφές στα απολύτως αναγκαία και να αποφεύγουν τελείως τα χαμόγελα και τις άλλες εκδηλώσεις εγκαρδιότητας.

Έτσι μια μέρα, ο νεώτερος Γκλαδοβίτης, ο γνωστός και ως Τόμας Μπρίγκον, παρουσιάστηκε στον αρχαιότερο του, τον Άμις Μάνσα, με ένα συγκρατημένο χαμόγελο ευδαιμονίας και είπε, «Αυτός ο ανόητος ο Σαρονίτης, την έκανε τελικά».

«Ποιος απ’ τους δυο;» ρώτησε ο Μάνσα.

«Αυτός που το όνομά του θυμίζει φτάρνισμα. Μόνον κρυωμένος μπορεί κάποιος να προφέρει αυτή τη χαζή σαρονική γλώσσα. Τέλος πάντων, σαν καλός κρετίνος Σαρονίτης που είναι μπουρδούκλωσε τον υπολογιστή Α-5».

Ο Μάνσα έδειξε ανήσυχος. «Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;» ρώτησε.

«Προς το παρόν κανένα. Όμως αν ποτέ η πυκνότητα του ηλιακού ανέμου ξεπεράσει το 1,3 ο υπολογιστής θα σταματήσει τους μισούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και θα κάψει αρκετούς υπολογιστές».

«Κι εσύ τι έκανες γι’ αυτό;» ρώτησε με τη σειρά ο Μάνσα με γουρλωμένα μάτια.

«Τίποτα», είπε ο Μπρίγκον. «Στεκόμουν εκεί και είδα τι συνέβη. Τώρα έχει καταγραφεί. Ο Σαρονίτης πληκτρολόγησε τα ατομικά του στοιχεία στον υπολογιστή κι όταν οι πέσουν οι ασφάλειες στους σταθμούς και καούν οι υπολογιστές, όλος ο κόσμος θα μάθει πως όλα ξεκίνησαν από ένα μαλάκα Σαρονίτη». Ο Μπρίγκον τέντωσε τα χέρια του με άνεση κι είπε με μια δόση ικανοποίησης, «Η ανθρωπότητα θα εξοργιστεί κι ολόκληρο αυτό το καταραμένο Σαρονιτικό έθνος θα ταπεινωθεί».

Ο Μάνσα απάντησε «Όμως εντωμεταξύ ο εφοδιασμός της Γης με ενέργεια θα διαλυθεί τελείως και πιθανόν το σύστημα να μην είναι δυνατόν να αποκατασταθεί επί μήνες ίσως και παραπάνω από ένα με δύο χρόνια».

«Θα υπάρχει άφθονος χρόνος», είπε ο Μπρίγκον, «για να εξαφανιστεί η Σαρονία από τον χάρτη της Γης, έτσι ώστε το ένδοξο έθνος των Γκλαδοβιτών να καταλάβει το έδαφος που δικαιωματικά μας ανήκει».

«Όμως για σκέψου λίγο», είπε ο Μάνσα. «Με την ξαφνική διακοπή της παροχής τόσο μεγάλης ποσότητας ενέργειας, ο κόσμος το μόνο που θα σκεφθεί θα είναι να σωθεί από την καταστροφή και δεν θα ξεκινήσει νέες σταυροφορίες. Η βιομηχανία θα γονατίσει, θα ξαναζήσουμε το φάσμα του λιμού, θα σχηματιστούν όχλοι από άνεργους και φτωχούς, θα ξεσπάσουν μάχες για τον έλεγχο των ισχνών ενεργειακών πηγών που θα απομείνουν – πλήρες χάος».

«Τόσο το χειρότερο για τους Σαρονίτες».

«Όμως το χάος θα αγγίξει και την Γκλαδοβία. Το ένδοξο έθνος μας εξαρτάται από την ηλιακή ενέργεια όσο και οι Σαρονίτες, όσο και όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Κι στην καταστροφική αυτή περίοδο – ποιος ξέρει – ίσως η Γκλαδοβία να υποφέρει περισσότερο από την Σαρονία. Ποιος μπορεί να το μαντέψει άραγε;»

Ο Μπρίγκον τον κοίταξε με ανοικτό το στόμα κι είπε ταραγμένος. «Στ’ αλήθεια το πιστεύεις;»

«Βέβαια. Πρέπει να πας αμέσως σ’αυτόν που τ’όνομά του μοιάζει με φτάρνισμα και να του ζητήσεις να ξαναελέγξει τη δουλειά του. Δεν χρειάζεται να του πεις πως ξέρεις ότι έκανε κάτι λάθος. Πες απλώς πως ήσουν εκεί και πως ξαφνικά ένοιωσες αυτό το παράξενο συναίσθημα πως κάτι ίσως δεν πάει καλά. Πες πως ήταν κάτι σαν προαίσθηση. Κι αν βρει το λάθος και το διορθώσει μην τον ειρωνευτείς. Δεν είναι ασφαλές να τον γελοιοποιήσεις. Και κάνε γρήγορα! Προς χάριν του ένδοξου έθνους της Γκλαδοβίας! Και φυσικά προς χάριν της ανθρωπότητας».

Ο Μπρίγκον δεν είχε άλλη εκλογή. Έκανε ακριβώς όπως του είπε ο Μάνσα και ο κίνδυνος απετράπη.

Ηθικό δίδαγμα

Οι άνθρωποι αγαπούν πάντα και πάνω απ’ όλα τους εαυτούς τους. Αλλά σ’ έναν κόσμο τόσο αλληλεξαρτώμενο και διασυνδεδεμένο, το να βλάψεις κάποιον σημαίνει πως βλάπτεις όλο τον κόσμο, κι έτσι ο καλύτερος τρόπος ν’ αγαπά κανείς τον εαυτό του είναι ν’ αγαπά επίσης κι όλους τους άλλους.

Μετάφραση Π. Αλεβαντής